Siódmy Power Pack jest bardziej znany jako The One With Four Games On. Sprawia to, że wydanie CF z kwietnia 1991 roku stało się jednym z najlepiej sprzedających się magazynów komputerowych wszechczasów, szczerze mówiąc, ponieważ przynajmniej dwie z tych rzeczy to klasyka wszechczasów. I wiele o nich można powiedzieć. Więc ruszamy…
BLUE MAX
Niebieski Max . Być może najbardziej znany – lub nie – za to, że został wybrany na 142 najlepszą grę wszechczasów przez Computer Gaming World w 1996 roku. Jest to śmiesznie strzelanka osadzona podczas I wojny światowej. Kontrolujesz dwupłatowiec Sopwith Camel i musisz zestrzelić samoloty wroga bombardowanie celów na ukośnie przewijanym terenie. Został on pierwotnie napisany dla 8-bitowych maszyn Atari przez Boba Polina w 1983 roku. Został zatrudniony w Synapse Software – tylko dla opłat licencyjnych – po odpowiedzi na reklamę, którą zobaczył w gazecie w San Francisco Bay Area. Bob był czymś w rodzaju śwista, ponieważ zaczął tworzyć gry w języku asemblera, nigdy tak naprawdę nie ucząc się BASIC. „Po prostu wiedziałem, że potrzebujesz czegoś szybciej, aby tworzyć gry”, mówi Bob. „Ale nigdy tak poważnie nie potraktowałem, dopóki Blue Max . Żadna gra się nie kończy. Robiłem to 4 lub 5 miesięcy, od stycznia do maja. Dzień i noc, noc i dzień. Byłem całkowicie uzależniony. ” Był to natychmiastowy, ogromny hit i przeszedł na C64 jeszcze w tym samym roku, docierając do Wielkiej Brytanii dzięki amerykańskiej złotej etykiecie.
Gra jest podzielona na kilka obszarów, z których każdy rozpoczyna się i kończy pas startowy, na którym musisz wystartować i wylądować. Zaczynasz w otoczeniu rzek, zielonych i krętych wiejskich dróg. Pod koniec jesteś głęboko w mieście pełnym drapaczy chmur i bunkrów. Ich zniszczenie jest ostatecznym celem gry. „Być może miał na to wpływ Zaxxon ”, mówi Bob ze strzelanki Segi z 1982 roku. „Mam na myśli przewijanie po przekątnej. W tym momencie Atari nie przewijało się po przekątnej ”.
Możesz strzelać – i być ostrzeliwanym – przez inne dwupłatowce, a także zrzucać bomby na ustawione cele oznaczone migającym X. Celami mogą być samochody, samoloty, budynki lub mosty, a do postępu musisz zniszczyć każdego. Inne samoloty mogą cię poważnie utrudnić, ale dobrą rzeczą jest to, że nie jesteś natychmiast zabity jednym strzałem. Będziesz miał albo uszkodzony pistolet, uszkodzony sprzęt bombowy, wyciek paliwa lub zmniejszoną zwrotność. To staje się trudniejsze, ale nie niemożliwe. Przynajmniej do piątego strzału, który cię powali! Musisz pilnować paliwa i pamiętać o regularnym lądowaniu, ponieważ to jedna rzecz, która natychmiast Cię skończy. Zabrakło gazu i dwupłatowiec spada z nieba!
W Blue Max jest coś nieopisanie satysfakcjonującego. Start i lądowanie wygląda fajnie i nie jest zbyt trudne do opanowania. Znalezienie i usunięcie celów za pomocą bomb jest początkowo łatwe i ostatecznie trudne, ale nigdy niesprawiedliwe i nic nie wymaga idealnego czasu w pikselach. Konieczność zatrzymania się i zatankowania dodaje również element planowania i paniki do postępowania. Oczywiście jest to wczesna gra na C64, więc grafika nie jest taka, jaka mogłaby być – i można śmiało powiedzieć, że możliwości układu SID nie zostały jeszcze w pełni zrealizowane. Sam Bob Polin nie lubi wersji C64: został zaproszony do jej stworzenia, ale nie wiedział zbyt wiele o maszynie i był zbyt zajęty relaksowaniem się i cieszeniem się z sukcesu swojego pierwszego hitu. „Ale myślałem, że wersja Commodore była bardzo źle wykonana”.
Prawdopodobnie jest w nim coś, co nie chce oddawać swojego dziecka innym osobom, ponieważ C64 Blue Max jest nadal niesamowitą zabawą i bardzo uzależnia. Jest to podstawa według nowocześniejszych standardów Commodore, ale jest to jedna z najfajniejszych pamięci Power Pack czytników CF i słusznie uważana za klasykę. Wskazówka, jeśli grasz: pozostań w prawym dolnym rogu. Wrogowie nie mogą cię tam dotknąć (ale musisz się poruszać, aby zbombardować przedmioty!). PAKIET FAKT: Jest kontynuacja, Blue Max 2001 , opisana przez ZZAP! 64 -letni Julian Rignall jako „jedna z najbardziej rozczarowujących kontynuacji wszechczasów. Całkowicie to stłumili. ”
URIDIUM
Andrew Braybrook jest członkiem rodziny królewskiej C64, przynajmniej w Wielkiej Brytanii. Jego imię jest synonimem jakości i pomysłowości przy użyciu Not Much Memory. W połowie lat 80. właściciele Commodore zostali zachwyceni surrealistyczną strzelanką Andrew / platformówką Gribbly’s Day Out i oszołomiony zręcznością Paradroid z 1985 roku. W 1986 r. Właściciele Breadbina pozytywnie pili w ustach w oczekiwaniu na Uridium i zostali wysłani do nadbiegu, gdy programista powiedział ZZAP! 64 , że chciał, aby gra wyglądała tak, jakby była zręcznościowa. Po upuszczeniu dostarczono. Jest to jedna z najlepiej znanych strzelanek. A pięć lat później, w 1991 roku, był darmowy z Commodore Format 7.
Naprawdę musisz zagrać w Uridium , ale teraz spróbujemy podsumować przygodę. Układ słoneczny jest atakowany, a wrogie dreadnoughty (w zasadzie futurystyczne pancerniki) zostały umieszczone na 15 planetach. Kradną surowce mineralne, a ty nie możesz tego mieć, prawda? Wchodzisz więc do swojego Space Fightera i odwiedzasz kolejno każdą planetę, której zadaniem jest zniszczenie każdego dreadnought. Ale w Uridium nie jest tak proste, jak wskazywanie i strzelanie. Najpierw musisz zniszczyć fale myśliwców wroga, chroniąc ich drednik. Kiedy są tosty, ruszasz, aby zneutralizować jak najwięcej krajobrazu, aby bezpiecznie zadokować. Gdy pojawi się komunikat „Ląduj teraz”, możesz zbliżyć się do celu i wyciągnąć tyle prętów paliwowych, ile możesz, zanim odlecisz ponownie na następną planetę.
Ekran przewija się w obu kierunkach z niewiarygodną prędkością. Wyjątkowo i najbardziej niezapomniany, możesz odwrócić swój statek, aby uniknąć niebezpieczeństwa. Ta zgrabna sztuczka naprawdę daje Uridium intensywny efekt arkadowy. Prędkość nigdy nie spada, nawet gdy krajobraz staje się trudny, więc musisz zdobyć naprawdę sprytne umiejętności joysticka, aby przeciskać się wąskimi uliczkami, odwracać się, aby zestrzelić wrogów, a następnie kontynuować dokowanie. To nieustępliwe i ogromne wyzwanie. Podczas testowania Julian Rignall, osobisty dziennikarz C64 (i mistrz gier) został zaproszony do przetestowania gry. Kiedy zaczął wielokrotnie bić Uridium , Andrew napisał coś, co nazwał „procedurami anty Rignalla”, aby upewnić się, że nie ma łatwego sposobu na przejście przez poziom. To nie jest po prostu podrywanie i gra; musisz spędzić z tym czas. Ale są to najbardziej satysfakcjonujące doświadczenia, prawda? Dobrze. C64 niebo, właśnie tutaj. PAKIET FAKT: Andrew pomyślał o tym, jak szybka może być gra C64 po tym, jak zorientował się, że Sheep In Space Jeffa Mintera przewija się z prędkością 50 klatek na sekundę.
5TH GEAR
To może faktycznie zrobić z lepszym tytułem, bo to brzmi jak standardowy wyścigowiec, prawda? Kontrolujesz samochód od jazdy z góry do jednego końca przewijanego ekranu, zanim zawrócisz i wrócisz na start. Z wyjątkiem tego, że wyścig jest nielegalny. Eee, i możesz umieścić bomby, pistolety i inne rzeczy na przedniej części samochodu. O wiele więcej zabawy, prawda? Zaczynasz grę z 10 000 $ na wyposażenie swojego pojazdu śmierci, a im więcej ścigasz się, tym bardziej możesz stać się śmiertelny. Jest kilka fajnych stylów Dukes Of Hazzard przeskakujących nad rzekami, ale gra jest zepsuta przez to, jak wolno trzeba jechać, aby ominąć niektóre przeszkody. Wciąż podpalanie samochodów to świetna zabawa, a w końcu możesz nawet próbować niszczyć pociągi i helikoptery. 5. bieg ma swoich przeciwników, ale jest to przyzwoity wysiłek. PAKIET FAKT: Niestety, czytelnicy Commodore Format odkryli, że wersja Power Pack 7 może ulec awarii, jeśli C2N zostanie zatrzymany lub stuknięty i nie będzie mógł cieszyć się rzeźą aż do wydania 28, kiedy pojawi się poprawka.
CRYSTAL CASTLES
To romans zainspirowany Atari 3D Pac Man z dodatkowymi funkcjami. Stany Zjednoczone dostały je w 1983 roku, a brytyjskie arkady zmagały się z popytem na nie, gdy przybyły one w następną Wielkanoc. Rok później pojawił się na Commodore 64 dzięki Thundervision (w Wielkiej Brytanii była to jedna z pierwszych partii importu opublikowanych przez US Gold). Wcielasz się w Niedźwiedzia Bentleya, który musi zbierać klejnoty zaśmiecone szeregiem platform 3D, ramp i wind. Znasz tego rodzaju rzeczy – wybierz je wszystkie, aby ukończyć poziom. Jest jednak poza Pac Manem : są ukryte przejścia, windy i szereg dopalaczy, które pomogą ci pokonać stwory Wiedźmy Berthildy, które zaśmiecają każdy poziom i próbują cię zatrzymać. Nawiasem mówiąc, im dłużej trwasz, tym szybciej i bardziej okrutni stają się – więc czas jest najważniejszy. Albo to, albo chwyć magiczny kapelusz, aby na chwilę stać się niepokonanym. To bezbłędna konwersja zręcznościowa z czasów, gdy tylko Commodore 64 mógł zrobić coś takiego. Do 1991 roku i pojawienie się w Power Pack , wyglądało na beznadziejnie datowane zarówno graficznie, jak i pod względem rozgrywki. Ekrany z dużą ilością białego tła wywołują ten słynny problem ze sprzętem C64 i sprawiają, że telewizor również szaleją, ale ta uproszczona zabawa nie opuszcza nawet Kryształowych Zamków . Warto rzeźników. INFORMACJE O OPAKOWANIU: Bentley Bear został pierwotnie nazwany Braveheart Bear w wydanych prototypach, ale Atari został zmuszony do zmiany nazwy, gdy zwolennicy rdzennych Amerykanów narzekali.
PODSUMOWUJĄC
Klasa w szklance, tym razem. Jeden z najlepszych coverów i niesamowita wartość.