W marcu 1991 r. Commodore Format dał właścicielom C64 szansę na kręgle, walkę z siłami żywiołów, zdobycie dziewczyny ORAZ wyprowadzenie psa ninja. Wszystko w cenie magazynu! Power Pack 6 był jednym z najlepszych jak dotąd.
CHAMELEON
To jeden z wielkich wczesnych zamachów CF ; wydany pierwotnie w 1986 roku na tle strzelanek i gier osadzonych w kosmosie, był postrzegany jako olbrzymi powiew świeżego powietrza i skok do przodu w wyobrażaniu sobie, czym mogą być gry 8-bitowe. To dzieło legendarnego Martina Walkera. Spotkaliśmy się z nim, by dowiedzieć się więcej.
CF : Co pamiętasz o wczesnych etapach Chameleon, Martin? Czy to prawda, że gra oparta jest na starej grze rock / paper / scissors, rozszerzonej na elementy?
MARTIN: Tak, dokładnie tak! Podobał mi się pomysł, żeby gracz musiał wymieniać broń, by pasował do wrogów atakujących cię w tym czasie, dlatego stworzyłem świat z Krainami Ognia, Ziemi, Powietrza i Wody do eksploracji, z których każda zawierała inne złe rzeczy. Dopasowując się do tych różnych elementów, możesz zniszczyć wrogów za pomocą odrobiny myśli i dużej ilości wybuchów. W grze działo się wiele rzeczy, takich jak trójwarstwowe przewijanie paralaksy, zmieniająca się grafika dnia i rosnąca inteligencja różnych wrogów w miarę postępów w królestwie, z których każdy ma inną taktykę i reakcję w zależności od tego, gdzie są w stosunku do gracza. Z naziemnymi i latającymi wrogami na początku było sporo do zrobienia, zwłaszcza, że możesz zamienić naziemnych wrogów w podbicia energii, jeśli zastrzelisz ich z odpowiednio wyrównaną energią.
CF : Wydaje się, że jest to gra dla dorosłych lub mądrzejszych graczy. Świat z dala od strzelców i wszystkiego innego w 1986 roku. Czy to było zamierzone ?
MARTIN: To było rzeczywiście zamierzone. Odkryłem, że sporo z tych strzelanin było raczej bezmyślnych i chciałem spróbować dodać kilka innych procesów myślowych. Z perspektywy czasu instrukcje „jak grać” mogły być o wiele jaśniejsze (w recenzji Zzap! 64 Gary Penn powiedział „Electric Dreams ma tutaj świetną grę, która jest mocno zawiedziona przez kiepską dokumentację”), ale mnie zachęciło że dla tych, którzy poświęcili czas na zrozumienie Chameleona , gra była satysfakcjonująca. Podejrzewam również, że kilka sekwencji demonstracyjnych pomogłoby graczom zobaczyć, ile w grze było, co na początku nie było widoczne.
CF: Zrobiłeś prawie wszystko sam, prawda? Czy tak to się układało, czy wolałeś pracować?
MARTIN: Zrobiłem absolutnie wszystko sam – projektowanie, kodowanie, grafika, muzyka, SFX… Zawsze byłem trochę samotnikiem, wolę tworzyć rzeczy sam i całkowicie zanurzam się w nowych światach, i tylko raz skończyło się na zachęcaniu innych do pomocy, kiedy miałem do czynienia z niemożliwymi terminami i po prostu nie mogłem zrobić wszystkiego sam.
CF : I oczywiście masz prawa do gry. Po Księżycu Łowcy myślisz o remasterze?
MARTIN: Hmm… Teraz ta myśl nie przyszła mi do głowy. Pamiętam, jak wiele lat temu jechałem do Exeter (przed wydaniem Hunter Moon i Armalyte ) oraz Robin Levy i ja grałem w Chameleon na dwóch maszynach C64 przez wiele godzin. Do tej pory tak naprawdę nie bawił się przemyślaną rozgrywką ani nie zauważył rosnącej inteligencji przeciwników, gdy przechodziłeś kolejne poziomy. Wydawało się (podobnie jak wielu recenzentów), że bardzo się z niego cieszy, więc może powinienem zbadać krótszą aktualizację, dzięki czemu jej różne funkcje będą bardziej oczywiste. Kto wie?
PAKIET FAKT: Jeśli chcesz wypróbować Kameleona , instrukcje w CF są o wiele lepsze niż oryginały.
TENTH FRAME
Oto kolejna z 1986 roku – doskonała dziesięciopinowa gra w kręgle US Gold, Tenth Frame . Jeśli grałeś w golfa Leaderboard , natychmiast znajdziesz się w domu. Jest to ten sam widok, w tym przypadku za melonikiem z kręgami u góry ekranu w rodzaju układu 3D. Możesz kontrolować prędkość piłki, a haczykowy miernik pozwala zastosować najważniejszy obrót, o którym wszyscy udają, że wiedzą, kiedy grają w prawdziwym centrum rekreacji. Najlepsze jest jednak to, że może jednocześnie bawić się do 8 osób – jeśli zmieścisz tyle osób w sypialni z dzieciństwa!
ZZAP! dał jej 85% w stosunku do oryginalnej wersji , zwracając uwagę na piękną animację odtwarzacza i sprytny zakres opcji. Jedyny problem polega na tym, że nie jest tak zabawny jak prawdziwa – ale prawdopodobnie 30 lat temu prawdopodobnie nie zmieścisz w domu kręgielni, prawda? To było wystarczająco dobre. Przyzwoita gra. OPAKOWANIE: Jest to jedna z ulubionych gier redaktora Steve’a Jarratta.
SHADOW DANCER
Wykonalność, jak mówi 89% recenzja Shadow Dancer Commodore Format , została wyrzucona przez okno w tej grze. Jesteś odzianym w biel ninja, którego zadaniem jest usunięcie z boku przewijanego poziomu bomb i pokonanie ogólnych „terrorystów”; nowością jest to, że masz psa. A jeśli naciśniesz spację lub długo trzymasz ogień, pies odejdzie i zaatakuje twoich wrogów. Schludnie, co? Fido jest szczególnie użyteczny, jeśli próbujesz usunąć więcej niż jednego napastnika na raz. Akcja jest powolna, ale w dobrym tempie. Grafika jest blokowym stereotypem C64, tak uwielbianym przez krytyków, ale jest klarowny, a animacje ataku psa są dość zabawne (rzekomo, rzekomo, aby nie powodować zbyt gwałtowności). Nie jest oryginalny, ale można w niego grać. I dostajesz tutaj cały poziom pierwszy. Chłodny. OPAKOWANIE: To właściwie konwencja Sega zręcznościowa i ostatnia gra z serii Shinobi .
STAR CONTROL
Drugie demo z marca 91 roku powiązane z recenzją Star Control na stronie 58 magazynu. Jest to kosmiczna strategia kolonizacji i podbojów, z niewielką ilością zręcznościowej akcji w celu uzyskania bardzo udanej stymulacji. Ostatecznie jednak zawsze będzie duży problem dla każdej gry kolonizacji kosmicznej na 8-bitach: Elite to zrobiła i zrobiła zdumiewająco, bardzo wcześnie w cyklu życia pokolenia. Nie oznacza to, że jest to elitarny klon; raczej, jeśli chcesz eksplorować przestrzeń na C64, tam właśnie pójdzie większość ludzi.
Tak czy siak. W Star Control kierujesz jedną stroną niedoszłych budowniczych imperium, a komputerem (lub przyjacielem) drugą. Musisz badać planety, wydobywać je dla minerałów (a tym samym dochodu), budować lepsze statki i próbować przejąć wszechświat. Wiesz coś takiego. Czasami wpadacie na siebie. To tam gra przełącza się na duży ekran w stylu arkadowym i strzelasz bronią, którą zbudowałeś przeciwko sobie. Akcja powiększa się podwójnie i jest prawdziwym wydarzeniem. Jeśli zbudowałeś najlepszą broń, prawdopodobnie wygrasz, a to jest satysfakcjonujące. To zdecydowanie najbardziej ekscytująca część gry, ponieważ to naprawdę oczywiste, co musisz zrobić. Niestety młodszych graczy zniechęci bezcelowy roaming wszystkiego, co tu jest, i absolutnie nie jest to oferta głównego nurtu. Sterowanie jest trudne i dziwnie – w przypadku dwóch graczy – tylko jedna osoba może korzystać z joysticka, co powoduje, że sekcje zręcznościowe są niesprawiedliwe. Ale jest to interesujący tytuł z pewną głębokością, jeśli poświęcisz czas, aby go rozgryźć; niestety, nawet to jest slog z powodu słabych instrukcji. Ale daj sobie spokój: jeśli 13-latkowi się to nie podoba, 40-latek może po prostu mieć cierpliwość. PAKIET FAKT: Kod autorstwa Simona Pick, który był również odpowiedzialny za Revolution w Power Pack 1.
CHIP’S CHALLENGE
A teraz Oto urocza, urocza mała gra, która rozpoczęła się jako tytuł premiery przenośnej konsoli Atari, Lynx, w 1989 roku. Chip jest uczniem szkoły średniej w USA i desperacko szuka dziewczyny. Melinda the Mental Marvel jest zainteresowana, ale ma reputację do ochrony. Spotka się z Chipem tylko wtedy, gdy udowodni, że jest wystarczająco inteligentny, od tego zaczyna się gra. Chip musi poruszać się po 140 poziomach labiryntu i łamigłówek, zbierając krzemowe żetony. Są drzwi do odblokowania ze znalezionymi kluczami, lód do nawigacji ze specjalnymi butami, które zbierzesz, oraz kostiumy, które pozwalają mu przejść przez ogień, eee, rozpalony przez Melindę ( no cóż, mówiła, że była mentalna – Ed ). Projekty są przebiegłe, a „poziom pomijania” i opcje hasła są hołdem dla oryginalnego amerykańskiego projektanta, Chucka Somerville. W rezultacie nigdy nie staje się to zbyt frustrujące. W tej wersji demonstracyjnej Commodore Format możesz wypróbować kilka poziomów, a będziesz potrzebować więcej. Każdy może natychmiast podjąć wyzwanie Chipa – i powinieneś. PACK FACT (S!): W 1999 roku pojawiła się kontynuacja, za późno na C64. W 2012 roku na iOS pojawił się Chuck’s Challenge (ukłon w stronę programisty). W 2014 roku Chuck’s Challenge 3D ukazało się na Steamie. Aha, Cartoon Network uzyskał licencję na ten pomysł i przekształcił go w dziesiątkę serii Bena . Uff!
PODSUMOWUJĄC
Chameleon jest absolutnym klasykiem, ale prawdopodobnie został doceniony jako taki z wiekiem. Musisz ponownie go odwiedzić, korzystając z lepszych instrukcji Commodore Format (link znajduje się w artykule). Ilu ludzi pamięta tylko niedorzecznego psa z Shadow Dancer , prawda?