Tag: commodore format

Istnieje silny argument, że 1991 był ostatnim wielkim latem C64, z pewnością jeśli chodzi o pełne tytuły AAA +. W czasie wakacji szkolnych pojawiła się lawina nowego oprogramowania (Ish w tym miesiącu trafiła do sprzedaży w połowie sierpnia), co znalazło odzwierciedlenie w czterech wersjach demo na taśmie w tym miesiącu – najbardziej rozbudowanym jak dotąd pakiecie Power Pack . Zanim jednak tam dotrzemy…

SPINDIZZY

Zaliczana przez CF jako jedna z najlepszych rzeczy, jakie kiedykolwiek pasowały do ​​64K, jedyna pełna gra na taśmie z tego miesiąca jest z pewnością wyjątkowa. Tytuł akcji i puzzli Electric Dreams z 1986 roku – według programisty Paula Shirleya – był mocno zainspirowany Marble Madness z 1984 roku. Jesteś odpowiedzialny za sondę zwaną żyroskopowym urządzeniem rozpoznania środowiska i mapowania terenu (GERALD). Gerald został wysłany na nową planetę do eksploracji, do której przybywasz. Przekazuje bardzo ładny widok izometryczny każdego z 492 ekranów gry. Jego otoczenie obejmuje niebezpieczne ścieżki, zbocza i jaskinie bez dna. Musisz poprowadzić go przez nich wszystkich, oczywiście, wyznaczyć limit czasu, choć większość wyzwań w grze polega – bez ogródek – starając się nie spaść z przeklętych półek.

Gra została bardzo dobrze przyjęta i bardzo popularna w 1986 roku dzięki ZZAP! nazywając to „niesamowitym”, „dobrze wykonanym” i „urozmaiconym”. 25 lat później Graeme Mason z Retro Gamer podsumował to bardzo dobrze, mówiąc, że geniusz gry był jedynym wrogiem w Spindizzy , którym jesteś sam (eee, czy to bzdura).

Spindizzy to także gra ze spuścizną: jej izometryczny widok jest uważany za część inspiracji dla klasycznego Amigiego Populousa . W latach 90. miał nawet występ na SNES, konwersja z Paulem Shirleyem była niezadowolona. Ale teraz się nie myli.

SPEEDBALL 2

Więc gdzie znowu jesteśmy? O tak. Lato 1991 roku. Do tej pory czasopisma Spectrum prosiły czytelników, aby napisali do wydawców oprogramowania, prosząc ich o wydanie nowych gier. Beżowe pudełko na chleb nie wyglądało jednak tak ponuro: na szczycie listy nowych wersji dla właścicieli Commodore 64 znalazła się oszałamiająco elegancka wersja klasycznej Amigi, Speedball II. Było to główne wydarzenie numeru 12, otrzymanie okładki, ekskluzywna recenzja 94% i to demo na taśmie. Co za paczka!

Jest rok 2095, a ty jesteś menedżerem Brutal Deluxe. Grasz w speedball – najbardziej krwawy sport, jaki kiedykolwiek widział świat. Twoim zadaniem jest przywrócenie zespołu do dawnej świetności. Ostatecznie wygrywasz grę zdobywając więcej bramek niż przeciwnik – ale zabawa polega na brutalnych starciach poza piłką. Uderzenie tutaj, kopnięcie tam, to strasznie nieodpowiednia zabawa – szczególnie w trybie dla dwóch graczy .

Nawiasem mówiąc, to demo zawiera również zaskakująco genialne wprowadzenie z jedną z najbardziej grzmiących, mrożących krew w żyłach melodii SID w historii. Warto załadować samą muzykę!

ROD-LAND

Rod-Land , znany w Japonii jako Yousei Monogatari Rod Land – 妖精 物語 ロ ッ ド ラ ン ド – to opera monetarna z 1990 roku od Jaleco. Storm uzyskał prawa do mikrokomputera, a ta prosta gra inspirowana Bubble Bobble – pokazana tutaj dla ish 12 – jest prawie zbyt prosta, aby mogła być zabawna. Ale to jest.

Każdy ekran jest pełen kwiatów, które wróżka, w którą grasz – Tam lub Rit lub oba w trybie dwuosobowym – musi zebrać. Zdobądź je wszystkie i przejdź do następnego poziomu. Każdy etap jest pełen niezwykle uroczych i mangowych złoczyńców: puszystych królików, „milutkich” rekinów i słoni. Pchnięcie ognia aktywuje pręt Tam lub Rit; który rani wrogów z boku na bok, a gdy będą martwi, pozostawiają po sobie wszelkiego rodzaju broń, którą możesz aktywować, przechodząc nad nimi. Możesz także użyć magicznej drabiny, aby dotrzeć do następnej platformy, popychając ogień i wznosząc się w górę. Jednak tylko jeden na raz, a źli mogą też korzystać z drabin.

Strażnicy na końcu poziomu przypominają konsolę z lat 90.: wielkie wieloryby, słonie i króliczki. Ta stała słodka, ale zła dynamika nadaje grze prawdziwego charakteru. Łatwo jest go podnieść, można w nieskończoność grać i będziesz chciał raz po raz.

P.P. HAMMER AND HIS PNEUMATIC WEAPON 

Trzecie demo pokazane w Commodore Format 12 to gra, która – choć jest zepsuta i trochę wadliwa – nie zyskuje tyle miłości, ile powinna.

W formacie Commodore kilka miesięcy po tym demo Stuart Campbell nazwał go rodzajem Lode Runnera w 1991 roku, porównując platformy PP , drabiny i kopiąc z grą Apple z lat 80.

W przeciwieństwie do Lode Runnera PP Hammer przewija się w każdym kierunku. To rodzaj platformówki, w której używasz broni pneumatycznej ( nie mów – Ed), aby wiercić do końca, zbierając po drodze wszystkie skarby i ulepszenia. Niektóre elementy kolekcjonerskie są potrzebne do puzzli w dalszej części gry, co oznacza, że ​​mapowanie i planowanie są naprawdę ważne. Jest tu długowieczność, jeśli nie emocje i wycieki. PP ma charakter, od sposobu, w jaki trzyma się hełmu ( nie mów – Ed), po sposób, w jaki stoi, gdy używa swojej broni ( naprawdę cię tu ostrzegam – Ed). Dodatkowe punkty za system haseł na każdym etapie i inteligentny system ładowania, który automatycznie zaprowadzi cię tam, gdzie musisz. CF zauważa, że ​​ta wersja demo jest nieco zepsuta, podobnie jak pełna wersja: wciąż warto ją sprawdzić, choć w małych dawkach. I to nie o to chodzi? Dotarliśmy do końca bez kneblowania ( bardzo mi przykro – Ed).

3D CONSTRUCTION KIT

Narzędzie do tworzenia gier Domarka zostało pozytywnie ocenione w tym miesiącu w CF , na które anoraki zdecydowanie powinny się przyjrzeć, ponieważ Sean Masterson tworzy wersję 3D, C64 biura Commodore Format .

Wydanie było bardzo podekscytowane, ponieważ – jak pamiętacie – „rzeczywistość wirtualna” była modnym hasłem ( lub dwoma – Ed) na początku lat 90. Na C64 oczywiście jesteś ograniczony: po załadowaniu gry pozostało tylko 5 000 do zabawy, a 128 użytkowników nie dostaje żadnych dodatkowych. Ale możliwe są piękne rzeczy, zwłaszcza czytelnik CF Phil Boyce, który wykorzystał go do stworzenia Kryształu Czasu. Rzecz w tym, że Commodore naprawdę goni powoli poruszające się rzeczy w trzech wymiarach. Ale po 30 latach emulatory mogą znacznie przyspieszyć i sprawić, że zarówno gry, jak i sam zestaw konstrukcyjny 3D będą bardziej użyteczne. Gra, która została udostępniona bezpłatnie wraz z narzędziem, jest również wersją demo na taśmie w tym miesiącu. Spójrz na to tutaj, przyspieszyłem o ponad 2000% (!), I możesz przyjąć nowe uznanie.

THE CF SHOW 

A teraz Oto interesujący mały dodatek. The CF Show, stworzony w celu powiązania z pierwszą dużą kolumną PD w tym miesiącu, był krótkometrażowym pokazem Davida Dewara z Silverwing PD i grupy Entropy i był sposobem na pokazanie czytelnikom spoza sceny, o co chodzi w demach PD. Pokazuje fajną grafikę i melodie, a fajne logo CF, a nawet szansę poruszania się po kulach za pomocą joysticka na końcu. Ale to, co najbardziej przypomina The CF Show, to zwiastun gry o tematyce halloweenowej, która wydaje się nigdy nie pojawiać.

Pokazany jest pojedynczy ekran z cmentarzem, szkieletem i gargulcami.

Następnie słowa:

„Największy główny bohater na 64!
Znakomita grafika i animacja!
Atmosferyczne ścieżki dźwiękowe w grze i efekty!
Trudne sekwencje na ekranie!
Szybka, wciągająca rozgrywka i wiele więcej! ”

Brzmi dobrze, prawda? Rzecz w tym, że nie było żadnych innych informacji. Ekspert C64, Frank Gasking, wykonał kopanie:

„Roboczym tytułem tego było Spooky . To była gra samego Davida. Zawierał w pełni animowany szkielet, który chodził i odpierał latające gargulce. Zwiastun miał mieć w sobie jakiś ruch, aby to pokazać, ale David wyciął to, aby bardziej pasowało do samego dema CF. Gra się rozpoczęła. Było kilka poziomów do gry. Ale zostało wstrzymane, aby zrobić to demo dla CF i nigdy więcej nie zaczęło. ”

Jeśli chodzi o zdobycie Spooky dzisiaj, to ta sama stara historia. Może być w domu rodzica Davida lub może zostać wyrzucony dawno temu. Cholera, CF. W każdym razie chcesz zobaczyć pełną wersję demo? Proszę bardzo:

PODSUMOWUJĄC

Z jakiegokolwiek powodu numer 12 jest tym, z którym wielu czytelników weszło na pokład CF (możliwe, że mag dotarł do niektórych części kraju po raz pierwszy w sierpniu 91, szczególnie jeśli te obszary nie miały WH Smitha lub Menzies). Taśma jest więc z miłością zapamiętana za pierwsze uderzenie mag – ale nie ma wątpliwości, że jest to taśma sama w sobie. Warto tylko dla Spindizzy , ten ma wystarczająco dużo dodatków, aby przetrwać, dopóki zegary nie wrócą.

Siódmy Power Pack jest bardziej znany jako The One With Four Games On. Sprawia to, że wydanie CF z kwietnia 1991 roku stało się jednym z najlepiej sprzedających się magazynów komputerowych wszechczasów, szczerze mówiąc, ponieważ przynajmniej dwie z tych rzeczy to klasyka wszechczasów. I wiele o nich można powiedzieć. Więc ruszamy…

BLUE MAX

Niebieski Max . Być może najbardziej znany – lub nie – za to, że został wybrany na 142 najlepszą grę wszechczasów przez Computer Gaming World w 1996 roku. Jest to śmiesznie strzelanka osadzona podczas I wojny światowej. Kontrolujesz dwupłatowiec Sopwith Camel i musisz zestrzelić samoloty wroga bombardowanie celów na ukośnie przewijanym terenie. Został on pierwotnie napisany dla 8-bitowych maszyn Atari przez Boba Polina w 1983 roku. Został zatrudniony w Synapse Software – tylko dla opłat licencyjnych – po odpowiedzi na reklamę, którą zobaczył w gazecie w San Francisco Bay Area. Bob był czymś w rodzaju śwista, ponieważ zaczął tworzyć gry w języku asemblera, nigdy tak naprawdę nie ucząc się BASIC. „Po prostu wiedziałem, że potrzebujesz czegoś szybciej, aby tworzyć gry”, mówi Bob. „Ale nigdy tak poważnie nie potraktowałem, dopóki Blue Max . Żadna gra się nie kończy. Robiłem to 4 lub 5 miesięcy, od stycznia do maja. Dzień i noc, noc i dzień. Byłem całkowicie uzależniony. ” Był to natychmiastowy, ogromny hit i przeszedł na C64 jeszcze w tym samym roku, docierając do Wielkiej Brytanii dzięki amerykańskiej złotej etykiecie.

Gra jest podzielona na kilka obszarów, z których każdy rozpoczyna się i kończy pas startowy, na którym musisz wystartować i wylądować. Zaczynasz w otoczeniu rzek, zielonych i krętych wiejskich dróg. Pod koniec jesteś głęboko w mieście pełnym drapaczy chmur i bunkrów. Ich zniszczenie jest ostatecznym celem gry. „Być może miał na to wpływ Zaxxon ”, mówi Bob ze strzelanki Segi z 1982 roku. „Mam na myśli przewijanie po przekątnej. W tym momencie Atari nie przewijało się po przekątnej ”.

Możesz strzelać – i być ostrzeliwanym – przez inne dwupłatowce, a także zrzucać bomby na ustawione cele oznaczone migającym X. Celami mogą być samochody, samoloty, budynki lub mosty, a do postępu musisz zniszczyć każdego. Inne samoloty mogą cię poważnie utrudnić, ale dobrą rzeczą jest to, że nie jesteś natychmiast zabity jednym strzałem. Będziesz miał albo uszkodzony pistolet, uszkodzony sprzęt bombowy, wyciek paliwa lub zmniejszoną zwrotność. To staje się trudniejsze, ale nie niemożliwe. Przynajmniej do piątego strzału, który cię powali! Musisz pilnować paliwa i pamiętać o regularnym lądowaniu, ponieważ to jedna rzecz, która natychmiast Cię skończy. Zabrakło gazu i dwupłatowiec spada z nieba!

W Blue Max jest coś nieopisanie satysfakcjonującego. Start i lądowanie wygląda fajnie i nie jest zbyt trudne do opanowania. Znalezienie i usunięcie celów za pomocą bomb jest początkowo łatwe i ostatecznie trudne, ale nigdy niesprawiedliwe i nic nie wymaga idealnego czasu w pikselach. Konieczność zatrzymania się i zatankowania dodaje również element planowania i paniki do postępowania. Oczywiście jest to wczesna gra na C64, więc grafika nie jest taka, jaka mogłaby być – i można śmiało powiedzieć, że możliwości układu SID nie zostały jeszcze w pełni zrealizowane. Sam Bob Polin nie lubi wersji C64: został zaproszony do jej stworzenia, ale nie wiedział zbyt wiele o maszynie i był zbyt zajęty relaksowaniem się i cieszeniem się z sukcesu swojego pierwszego hitu. „Ale myślałem, że wersja Commodore była bardzo źle wykonana”.

Prawdopodobnie jest w nim coś, co nie chce oddawać swojego dziecka innym osobom, ponieważ C64 Blue Max jest nadal niesamowitą zabawą i bardzo uzależnia. Jest to podstawa według nowocześniejszych standardów Commodore, ale jest to jedna z najfajniejszych pamięci Power Pack czytników CF i słusznie uważana za klasykę. Wskazówka, jeśli grasz: pozostań w prawym dolnym rogu. Wrogowie nie mogą cię tam dotknąć (ale musisz się poruszać, aby zbombardować przedmioty!). PAKIET FAKT: Jest kontynuacja, Blue Max 2001 , opisana przez ZZAP! 64 -letni Julian Rignall jako „jedna z najbardziej rozczarowujących kontynuacji wszechczasów. Całkowicie to stłumili. ”

URIDIUM

Andrew Braybrook jest członkiem rodziny królewskiej C64, przynajmniej w Wielkiej Brytanii. Jego imię jest synonimem jakości i pomysłowości przy użyciu Not Much Memory. W połowie lat 80. właściciele Commodore zostali zachwyceni surrealistyczną strzelanką Andrew / platformówką Gribbly’s Day Out i oszołomiony zręcznością Paradroid z 1985 roku. W 1986 r. Właściciele Breadbina pozytywnie pili w ustach w oczekiwaniu na Uridium i zostali wysłani do nadbiegu, gdy programista powiedział ZZAP! 64 , że chciał, aby gra wyglądała tak, jakby była zręcznościowa. Po upuszczeniu dostarczono. Jest to jedna z najlepiej znanych strzelanek. A pięć lat później, w 1991 roku, był darmowy z Commodore Format 7.

Naprawdę musisz zagrać w Uridium , ale teraz spróbujemy podsumować przygodę. Układ słoneczny jest atakowany, a wrogie dreadnoughty (w zasadzie futurystyczne pancerniki) zostały umieszczone na 15 planetach. Kradną surowce mineralne, a ty nie możesz tego mieć, prawda? Wchodzisz więc do swojego Space Fightera i odwiedzasz kolejno każdą planetę, której zadaniem jest zniszczenie każdego dreadnought. Ale w Uridium nie jest tak proste, jak wskazywanie i strzelanie. Najpierw musisz zniszczyć fale myśliwców wroga, chroniąc ich drednik. Kiedy są tosty, ruszasz, aby zneutralizować jak najwięcej krajobrazu, aby bezpiecznie zadokować. Gdy pojawi się komunikat „Ląduj teraz”, możesz zbliżyć się do celu i wyciągnąć tyle prętów paliwowych, ile możesz, zanim odlecisz ponownie na następną planetę.

Ekran przewija się w obu kierunkach z niewiarygodną prędkością. Wyjątkowo i najbardziej niezapomniany, możesz odwrócić swój statek, aby uniknąć niebezpieczeństwa. Ta zgrabna sztuczka naprawdę daje Uridium intensywny efekt arkadowy. Prędkość nigdy nie spada, nawet gdy krajobraz staje się trudny, więc musisz zdobyć naprawdę sprytne umiejętności joysticka, aby przeciskać się wąskimi uliczkami, odwracać się, aby zestrzelić wrogów, a następnie kontynuować dokowanie. To nieustępliwe i ogromne wyzwanie. Podczas testowania Julian Rignall, osobisty dziennikarz C64 (i mistrz gier) został zaproszony do przetestowania gry. Kiedy zaczął wielokrotnie bić Uridium , Andrew napisał coś, co nazwał „procedurami anty Rignalla”, aby upewnić się, że nie ma łatwego sposobu na przejście przez poziom. To nie jest po prostu podrywanie i gra; musisz spędzić z tym czas. Ale są to najbardziej satysfakcjonujące doświadczenia, prawda? Dobrze. C64 niebo, właśnie tutaj. PAKIET FAKT: Andrew pomyślał o tym, jak szybka może być gra C64 po tym, jak zorientował się, że Sheep In Space Jeffa Mintera przewija się z prędkością 50 klatek na sekundę.

5TH GEAR

To może faktycznie zrobić z lepszym tytułem, bo to brzmi jak standardowy wyścigowiec, prawda? Kontrolujesz samochód od jazdy z góry do jednego końca przewijanego ekranu, zanim zawrócisz i wrócisz na start. Z wyjątkiem tego, że wyścig jest nielegalny. Eee, i możesz umieścić bomby, pistolety i inne rzeczy na przedniej części samochodu. O wiele więcej zabawy, prawda? Zaczynasz grę z 10 000 $ na wyposażenie swojego pojazdu śmierci, a im więcej ścigasz się, tym bardziej możesz stać się śmiertelny. Jest kilka fajnych stylów Dukes Of Hazzard przeskakujących nad rzekami, ale gra jest zepsuta przez to, jak wolno trzeba jechać, aby ominąć niektóre przeszkody. Wciąż podpalanie samochodów to świetna zabawa, a w końcu możesz nawet próbować niszczyć pociągi i helikoptery. 5. bieg ma swoich przeciwników, ale jest to przyzwoity wysiłek. PAKIET FAKT: Niestety, czytelnicy Commodore Format odkryli, że wersja Power Pack 7 może ulec awarii, jeśli C2N zostanie zatrzymany lub stuknięty i nie będzie mógł cieszyć się rzeźą aż do wydania 28, kiedy pojawi się poprawka.

CRYSTAL CASTLES

To romans zainspirowany Atari 3D Pac Man z dodatkowymi funkcjami. Stany Zjednoczone dostały je w 1983 roku, a brytyjskie arkady zmagały się z popytem na nie, gdy przybyły one w następną Wielkanoc. Rok później pojawił się na Commodore 64 dzięki Thundervision (w Wielkiej Brytanii była to jedna z pierwszych partii importu opublikowanych przez US Gold). Wcielasz się w Niedźwiedzia Bentleya, który musi zbierać klejnoty zaśmiecone szeregiem platform 3D, ramp i wind. Znasz tego rodzaju rzeczy – wybierz je wszystkie, aby ukończyć poziom. Jest jednak poza Pac Manem : są ukryte przejścia, windy i szereg dopalaczy, które pomogą ci pokonać stwory Wiedźmy Berthildy, które zaśmiecają każdy poziom i próbują cię zatrzymać. Nawiasem mówiąc, im dłużej trwasz, tym szybciej i bardziej okrutni stają się – więc czas jest najważniejszy. Albo to, albo chwyć magiczny kapelusz, aby na chwilę stać się niepokonanym. To bezbłędna konwersja zręcznościowa z czasów, gdy tylko Commodore 64 mógł zrobić coś takiego. Do 1991 roku i pojawienie się w Power Pack , wyglądało na beznadziejnie datowane zarówno graficznie, jak i pod względem rozgrywki. Ekrany z dużą ilością białego tła wywołują ten słynny problem ze sprzętem C64 i sprawiają, że telewizor również szaleją, ale ta uproszczona zabawa nie opuszcza nawet Kryształowych Zamków . Warto rzeźników. INFORMACJE O OPAKOWANIU: Bentley Bear został pierwotnie nazwany Braveheart Bear w wydanych prototypach, ale Atari został zmuszony do zmiany nazwy, gdy zwolennicy rdzennych Amerykanów narzekali.

PODSUMOWUJĄC

Klasa w szklance, tym razem. Jeden z najlepszych coverów i niesamowita wartość. 

W marcu 1991 r. Commodore Format dał właścicielom C64 szansę na kręgle, walkę z siłami żywiołów, zdobycie dziewczyny ORAZ wyprowadzenie psa ninja. Wszystko w cenie magazynu! Power Pack 6 był jednym z najlepszych jak dotąd.

CHAMELEON

To jeden z wielkich wczesnych zamachów CF ; wydany pierwotnie w 1986 roku na tle strzelanek i gier osadzonych w kosmosie, był postrzegany jako olbrzymi powiew świeżego powietrza i skok do przodu w wyobrażaniu sobie, czym mogą być gry 8-bitowe. To dzieło legendarnego Martina Walkera. Spotkaliśmy się z nim, by dowiedzieć się więcej.

CF : Co pamiętasz o wczesnych etapach Chameleon, Martin? Czy to prawda, że ​​gra oparta jest na starej grze rock / paper / scissors, rozszerzonej na elementy?

MARTIN: Tak, dokładnie tak! Podobał mi się pomysł, żeby gracz musiał wymieniać broń, by pasował do wrogów atakujących cię w tym czasie, dlatego stworzyłem świat z Krainami Ognia, Ziemi, Powietrza i Wody do eksploracji, z których każda zawierała inne złe rzeczy. Dopasowując się do tych różnych elementów, możesz zniszczyć wrogów za pomocą odrobiny myśli i dużej ilości wybuchów. W grze działo się wiele rzeczy, takich jak trójwarstwowe przewijanie paralaksy, zmieniająca się grafika dnia i rosnąca inteligencja różnych wrogów w miarę postępów w królestwie, z których każdy ma inną taktykę i reakcję w zależności od tego, gdzie są w stosunku do gracza. Z naziemnymi i latającymi wrogami na początku było sporo do zrobienia, zwłaszcza, że ​​możesz zamienić naziemnych wrogów w podbicia energii, jeśli zastrzelisz ich z odpowiednio wyrównaną energią.

CF : Wydaje się, że jest to gra dla dorosłych lub mądrzejszych graczy. Świat z dala od strzelców i wszystkiego innego w 1986 roku. Czy to było zamierzone ?

MARTIN: To było rzeczywiście zamierzone. Odkryłem, że sporo z tych strzelanin było raczej bezmyślnych i chciałem spróbować dodać kilka innych procesów myślowych. Z perspektywy czasu instrukcje „jak grać” mogły być o wiele jaśniejsze (w recenzji Zzap! 64 Gary Penn powiedział „Electric Dreams ma tutaj świetną grę, która jest mocno zawiedziona przez kiepską dokumentację”), ale mnie zachęciło że dla tych, którzy poświęcili czas na zrozumienie Chameleona , gra była satysfakcjonująca. Podejrzewam również, że kilka sekwencji demonstracyjnych pomogłoby graczom zobaczyć, ile w grze było, co na początku nie było widoczne.

CF: Zrobiłeś prawie wszystko sam, prawda? Czy tak to się układało, czy wolałeś pracować?

MARTIN: Zrobiłem absolutnie wszystko sam – projektowanie, kodowanie, grafika, muzyka, SFX… Zawsze byłem trochę samotnikiem, wolę tworzyć rzeczy sam i całkowicie zanurzam się w nowych światach, i tylko raz skończyło się na zachęcaniu innych do pomocy, kiedy miałem do czynienia z niemożliwymi terminami i po prostu nie mogłem zrobić wszystkiego sam.

CF : I oczywiście masz prawa do gry. Po Księżycu Łowcy myślisz o remasterze?

MARTIN: Hmm… Teraz ta myśl nie przyszła mi do głowy. Pamiętam, jak wiele lat temu jechałem do Exeter (przed wydaniem Hunter Moon i Armalyte ) oraz Robin Levy i ja grałem w Chameleon na dwóch maszynach C64 przez wiele godzin. Do tej pory tak naprawdę nie bawił się przemyślaną rozgrywką ani nie zauważył rosnącej inteligencji przeciwników, gdy przechodziłeś kolejne poziomy. Wydawało się (podobnie jak wielu recenzentów), że bardzo się z niego cieszy, więc może powinienem zbadać krótszą aktualizację, dzięki czemu jej różne funkcje będą bardziej oczywiste. Kto wie?

PAKIET FAKT: Jeśli chcesz wypróbować Kameleona , instrukcje w CF są o wiele lepsze niż oryginały.

TENTH FRAME

Oto kolejna z 1986 roku – doskonała dziesięciopinowa gra w kręgle US Gold, Tenth Frame . Jeśli grałeś w golfa Leaderboard , natychmiast znajdziesz się w domu. Jest to ten sam widok, w tym przypadku za melonikiem z kręgami u góry ekranu w rodzaju układu 3D. Możesz kontrolować prędkość piłki, a haczykowy miernik pozwala zastosować najważniejszy obrót, o którym wszyscy udają, że wiedzą, kiedy grają w prawdziwym centrum rekreacji. Najlepsze jest jednak to, że może jednocześnie bawić się do 8 osób – jeśli zmieścisz tyle osób w sypialni z dzieciństwa!

ZZAP! dał jej 85% w stosunku do oryginalnej wersji , zwracając uwagę na piękną animację odtwarzacza i sprytny zakres opcji. Jedyny problem polega na tym, że nie jest tak zabawny jak prawdziwa – ale prawdopodobnie 30 lat temu prawdopodobnie nie zmieścisz w domu kręgielni, prawda? To było wystarczająco dobre. Przyzwoita gra. OPAKOWANIE: Jest to jedna z ulubionych gier redaktora Steve’a Jarratta.

SHADOW DANCER

Wykonalność, jak mówi 89% recenzja Shadow Dancer Commodore Format , została wyrzucona przez okno w tej grze. Jesteś odzianym w biel ninja, którego zadaniem jest usunięcie z boku przewijanego poziomu bomb i pokonanie ogólnych „terrorystów”; nowością jest to, że masz psa. A jeśli naciśniesz spację lub długo trzymasz ogień, pies odejdzie i zaatakuje twoich wrogów. Schludnie, co? Fido jest szczególnie użyteczny, jeśli próbujesz usunąć więcej niż jednego napastnika na raz. Akcja jest powolna, ale w dobrym tempie. Grafika jest blokowym stereotypem C64, tak uwielbianym przez krytyków, ale jest klarowny, a animacje ataku psa są dość zabawne (rzekomo, rzekomo, aby nie powodować zbyt gwałtowności). Nie jest oryginalny, ale można w niego grać. I dostajesz tutaj cały poziom pierwszy. Chłodny. OPAKOWANIE: To właściwie konwencja Sega zręcznościowa i ostatnia gra z serii Shinobi .

STAR CONTROL

Drugie demo z marca 91 roku powiązane z recenzją Star Control na stronie 58 magazynu. Jest to kosmiczna strategia kolonizacji i podbojów, z niewielką ilością zręcznościowej akcji w celu uzyskania bardzo udanej stymulacji. Ostatecznie jednak zawsze będzie duży problem dla każdej gry kolonizacji kosmicznej na 8-bitach: Elite to zrobiła i zrobiła zdumiewająco, bardzo wcześnie w cyklu życia pokolenia. Nie oznacza to, że jest to elitarny klon; raczej, jeśli chcesz eksplorować przestrzeń na C64, tam właśnie pójdzie większość ludzi.

Tak czy siak. W Star Control kierujesz jedną stroną niedoszłych budowniczych imperium, a komputerem (lub przyjacielem) drugą. Musisz badać planety, wydobywać je dla minerałów (a tym samym dochodu), budować lepsze statki i próbować przejąć wszechświat. Wiesz coś takiego. Czasami wpadacie na siebie. To tam gra przełącza się na duży ekran w stylu arkadowym i strzelasz bronią, którą zbudowałeś przeciwko sobie. Akcja powiększa się podwójnie i jest prawdziwym wydarzeniem. Jeśli zbudowałeś najlepszą broń, prawdopodobnie wygrasz, a to jest satysfakcjonujące. To zdecydowanie najbardziej ekscytująca część gry, ponieważ to naprawdę oczywiste, co musisz zrobić. Niestety młodszych graczy zniechęci bezcelowy roaming wszystkiego, co tu jest, i absolutnie nie jest to oferta głównego nurtu. Sterowanie jest trudne i dziwnie – w przypadku dwóch graczy – tylko jedna osoba może korzystać z joysticka, co powoduje, że sekcje zręcznościowe są niesprawiedliwe. Ale jest to interesujący tytuł z pewną głębokością, jeśli poświęcisz czas, aby go rozgryźć; niestety, nawet to jest slog z powodu słabych instrukcji. Ale daj sobie spokój: jeśli 13-latkowi się to nie podoba, 40-latek może po prostu mieć cierpliwość. PAKIET FAKT: Kod autorstwa Simona Pick, który był również odpowiedzialny za Revolution w Power Pack 1.

CHIP’S CHALLENGE

A teraz Oto urocza, urocza mała gra, która rozpoczęła się jako tytuł premiery przenośnej konsoli Atari, Lynx, w 1989 roku. Chip jest uczniem szkoły średniej w USA i desperacko szuka dziewczyny. Melinda the Mental Marvel jest zainteresowana, ale ma reputację do ochrony. Spotka się z Chipem tylko wtedy, gdy udowodni, że jest wystarczająco inteligentny, od tego zaczyna się gra. Chip musi poruszać się po 140 poziomach labiryntu i łamigłówek, zbierając krzemowe żetony. Są drzwi do odblokowania ze znalezionymi kluczami, lód do nawigacji ze specjalnymi butami, które zbierzesz, oraz kostiumy, które pozwalają mu przejść przez ogień, eee, rozpalony przez Melindę ( no cóż, mówiła, że ​​była mentalna – Ed ). Projekty są przebiegłe, a „poziom pomijania” i opcje hasła są hołdem dla oryginalnego amerykańskiego projektanta, Chucka Somerville. W rezultacie nigdy nie staje się to zbyt frustrujące. W tej wersji demonstracyjnej Commodore Format możesz wypróbować kilka poziomów, a będziesz potrzebować więcej. Każdy może natychmiast podjąć wyzwanie Chipa – i powinieneś. PACK FACT (S!): W 1999 roku pojawiła się kontynuacja, za późno na C64. W 2012 roku na iOS pojawił się Chuck’s Challenge (ukłon w stronę programisty). W 2014 roku Chuck’s Challenge 3D ukazało się na Steamie. Aha, Cartoon Network uzyskał licencję na ten pomysł i przekształcił go w dziesiątkę serii Bena . Uff!

PODSUMOWUJĄC

Chameleon jest absolutnym klasykiem, ale prawdopodobnie został doceniony jako taki z wiekiem. Musisz ponownie go odwiedzić, korzystając z lepszych instrukcji Commodore Format (link znajduje się w artykule). Ilu ludzi pamięta tylko niedorzecznego psa z Shadow Dancer , prawda? 

Strony Power Pack w tym miesiącu zaczynają się od przeprosin: najwyraźniej niektóre zestawy danych miały problemy z demonstracją Robocop 2 z zeszłego miesiąca. Był to szybki program ładujący powodujący spustoszenie na starszych komputerach, i dlatego CF ostatecznie przeniósł się do posiadania wszystkich swoich programów Power Pack w standardowej procedurze ładującej, która działała zarówno na C64, jak i 64C.

Również w tym miesiącu było nieszczęście, ponieważ obiecane demo Dicka Tracy najwyraźniej „nie pojawiło się” w biurze CF. Jeśli jesteś wystarczająco maniakalny, aby czytać tak daleko na stronie o formacie Commodore , już wiesz, że to nie jest takie złe i że Dick Tracy jest jedną z najgorszych gier C64 wszechczasów. Nawiasem mówiąc, mamy tutaj pełną funkcję i dochodzenie, jeśli jesteś nowy na stronie, więc spójrz. Czy demo pojawiło się dopiero późno? Powiedzielibyśmy „nie”. Nawet Tytus wiedziałby, jakim niewolnikiem była konwersja, i prawdopodobnie starali się go chronić przed dziećmi, które chciały kupić grę.

Wreszcie w ostatniej chwili usunięto Wewnętrzną Przestrzeń z Power Pack 5. Redaktor Steve Jarratt uznał, że strzelanie z boku – kupione przez mag w ramach umowy zbiorowej z CRL – nie było wystarczająco dobre. Jak zobaczymy, inny tytuł listy CRL uzyskał ocenę. Najpierw jednak spójrz na coś nieco innego.

SHOCKWAY RIDER

W swoim pierwszym wydaniu Julian Rignall powiedział, że Shockway Rider to koncepcja, która ujrzała światło dzienne tylko dlatego, że istnieją komputery . To gra walki od lewej do prawej, osadzona na ruchomych chodnikach przyszłości, zwana szokami. Musisz nawigować przez dwanaście brutalnych dzielnic, uderzając każdego, kto stanie ci na drodze. Ewentualnie możesz podnieść cegłę lub butelkę i rzucić nią w futurystyczną cześć napastnika. Wyzwanie nie polega tak bardzo na złomowaniu, ale na poruszaniu się ze stałym pędem do przodu w szoku. Wspinaczka w górę i w dół po jednym z trzech ruchomych chodników, aby zdobyć cegłę, zanim zrobi to ktoś inny, może być szalona, ​​ale jest to jeden z tych irytujących wysiłków z lat 80., które wciąż wciągają cię z powrotem na ostatni raz. Wszystko jest ustawione na niezapomnianą ścieżkę dźwiękową Roba Hubbarda. Poza tym, twoja głowa spada, kiedy umrzesz. Jedna piekielna wizja przyszłości, co? OPAKOWANIE: Na ekranie tytułowym jest całkiem niezły, choć niezwykły, zdigitalizowany człowiek. Czy ktoś wie, kim jest ta osoba lub dlaczego całują się, gdy naciskasz ogień? Daj nam znać.

SUNSTAR

Ten jest ostatnim zamiennikiem CF w Inner Space. Zręcznościowa przygoda CRL z 1987 roku jest przyczyną pewnych nieporozumień, ponieważ na niektórych rynkach była znana jako Solar Star , ale jest to ta wersja Power Pack 5, z której jest najbardziej znana. Program zaczyna się od troski o szczegóły, do której jesteśmy bardziej przyzwyczajeni w czasach współczesnych; zostaniesz poproszony o wybranie schematu kolorów gry. Po ustawieniu rzadkie naciśnięcie klawisza RUN / STOP na komputerze C64 pozwala rozpocząć. To strzelanka 3D oparta na siatce 360 ​​stopni. Grasujesz, aby wrogowie strzelali i zdobywali kryształy; zdobądź wystarczająco dużo, a znajdziesz bramę warp i przejdziesz do następnego etapu. Zgrabny skaner zaznacza, gdzie są źli, dając ci poczucie całkowitej wolności (czasami, na przykład, musisz zrobić w sumie 180). W tej zabawnej małej wycieczce można znaleźć ulepszenia i ulepszoną broń: 3D faktycznie działa, trącając mózg trochę, ale kogo to obchodzi? To dobry śmiech, choć czasem ZBYT gorączkowy i godny włączenia. PAKIET FAKT: Jest to jedna z niewielu gier z tej epoki, która omija ZZAP! 64 recenzja.

WARLOCK

Oof – demo tak złożone i bogate, że zajmuje prawie całą stronę magazynu! Warlock Avenger to trzecia seria gier przygodowych po Druid i Enlightenment. Oba zostały zainspirowane przez Gauntleta i można to uczciwie powiedzieć ( jak Gordon Houghton w swojej recenzji tutaj w CF 7 )  nie do końca bardzo serio. Ale jeśli przyjmujesz podejście „jeśli nie jest zepsute” – co zrobili jego fani w 1991 roku – mamy tutaj rozległy krajobraz, w którym można otwierać skrzynie ze skarbami, znajdować klucze, rzucać zaklęcia i odeprzeć upiory. Jest to również, być może, jedyna gra C64, w której musisz regularnie zacierać przycisk £ ( aby „wywołać Golema”, jeśli musisz wiedzieć – Ed). Absorbujące, poważne rzeczy. Eee, i wzniosły… FAKT PAKIETU: Nie można ukończyć ukończonej gry. Po prostu wędrujesz zaklęciami rzucającymi na wieczność. Lub do pora snu.

WIZ

… Do Viz ! Z korzyścią dla naszej zdrowej grupy czytelników spoza Wielkiej Brytanii Viz to od dawna komiks dla dorosłych, który działa od 1979 roku. Najbardziej znany jest w 2018 roku z powodu bezużytecznych „najlepszych wskazówek” podanych na ich Twitterze, ale w latach 90. publikacja przeżywała coś w rodzaju głównego nurtu. Jego ohydne postacie, takie jak Johnny Fartpants, Buster Gonad i Biffa Bacon, wystąpili we własnej kreskówce telewizyjnej późno w nocy, a Virgin skorzystała z prawa do przekształcenia ich w grę komputerową. W jaki sposób? Eee, stworzyli grę wyścigową. Wybierasz swoją postać i przechodzisz przez pięć etapów przewijania w bok. Jest kolorowy, gwałtowny i bardzo, bardzo straszny – co bez wątpienia tak bardzo spodobało się wówczas dzieciom. Gry podrzędne między rasami faktycznie wyglądają pięknie i wspaniale parodiują sportowe simy z tamtych czasów, ale gra została sparaliżowana przez straszny wielokrotny załadunek taśmy. Cierpi na to także demo (mocno ocenzurowane). Gdy raz zagrasz, musisz go ponownie załadować. Jak może powiedzieć sam Viz – bzdury. PAKIET FAKT: WH Smiths nie sprzedałby tego, dopóki Boots nie wprowadzą tego na rynek.

PODSUMOWUJĄC

Większość dzieci pamięta tę taśmę dla Viza , a wiele z nich miało kłopoty z czynszami za nią. Wersja demo działała dla Virgin: pomimo idiotycznego systemu ładowania gra naprawdę dobrze się sprzedała. Wyróżniającym się produktem w rzeczywistości jest prawdopodobnie Shockway Rider – po prostu sprawia, że ​​wracasz. I hej, uniknęliśmy kuli dzięki tej demonstracji Dicka Tracy . 

Choć jest oznaczony jako styczeń, czytelnicy starych magazynów komputerowych będą wiedzieć, że publikacje te zawsze żyły w przyszłości z jakiegoś nigdy nie wyjaśnionego powodu. Power Pack 4 był właściwie wczesnym świątecznym prezentem, spadającym na półki z magazynkiem w Boże Narodzenie w 1990 roku. Bez względu na to, jakie inne maszyny do gier mógłby przynieść Święty Mikołaj, C64 wciąż świetnie grał w Wielkiej Brytanii. To rozlało się na taśmę dzięki demonstracjom C64 Robocop 2 i Lotus Esprit Turbo Challenge . Były to wszechmocne licencje kupione za duże pieniądze i na pewno nie byłyby narażone na ryzyko na maszynie, której nie uda się odzyskać.

Ekskluzywne, nowoczesne gry zostały skompensowane pełnymi wersjami dwóch absolutnych klasyków, które były dostępne w pełnej cenie detalicznej nie wiele lat wcześniej. Na początek coś zachwycająco ponurego…

BEYOND THE FORBIDDEN FOREST

To jest kontynuacja Paula Normana po Forbidden Forest z 1983 roku . Oryginał był jedną z wczesnych, oszałamiających klasyków na Commodore 64 i czasami jest oznaczany przez hipsterów jako oryginalna gra typu survival horror. Rzucony jako samotny człowiek w lesie o zmierzchu, jesteś oskarżony o zabicie złego Demogorgona i jego (właściwie dość dużych i mocnych) stworów. Pająki odgryzą ci głowę. Zmiażdżą Cię ogromne żaby. A szkielety będą cię rąbać. Wszystko co masz to łuk i strzały ( ale oczywiście – Ed).

Wygląda teraz na stary kapelusz, głównie z powodu grubej grafiki. Ale jego kinematografia była rewolucyjna w porównaniu do tego, co widzieliśmy wcześniej, powiedzmy, stary Vic 20. Gra zmieniła się od zmierzchu do nocy z dnia na dzień; było super sprytne przewijanie paralaksy i wrogowie, którzy faktycznie zareagowali na to, co zrobiłeś, zamiast po prostu skakać w przewidywalnej pętli. Muzyka pulsuje i kończy się jak horror w zależności od akcji na ekranie, zwiększając napięcie. Czasami może być całkowicie przerażające.

Estetyka gry Pawła ma swoje korzenie w jego własnej historii. Był fanem filmów i muzyki, często grał w zespołach, i natknął się na Vic 20 podczas zakupów płyt. Nie był w stanie oprzeć się zabawie, był uzależniony. Szybko do przodu, a Paul znalazł pracę jako programista. Pewnego dnia poproszono go o „grę w łuk i strzały”. Pomyślał, że to trochę nudne, więc niech jego wyobraźnia zacznie buntować się. Po pokazaniu łucznika poplamionego krwią przez pająka zadziwiającemu i śmiejącemu się zespołowi zarządzającemu, wiedział, że ma coś do roboty.

Jedyną rzeczą w oryginale jest to, że było trochę łatwe. Kontynuacja – Beyond The Forbidden Forest , gra w Power Pack 4 – miała na celu rozwiązanie tego problemu. Podczas uruchamiania nie ma wątpliwości, że jest to gra Forbidden Forest . Są robaki, skorpiony, nietoperze, krwawe sekwencje śmierci i kolejna mroczna, zbliżająca się ścieżka dźwiękowa, a także pamiętne rozbijające się błyskawice i zmieniająca się atmosfera. Pojawiło się również nowe podejście 4D, dzięki któremu ty i twoi wrogowie możecie przejść z pierwszego planu na drugi.

Najbardziej różni się to, że gra jest podzielona na dwie części. Aby mieć szansę w drugiej połowie, musisz zebrać mnóstwo złotych strzał w części pierwszej. To może stać się dość powtarzalne, szczególnie jeśli umrzesz i stracisz je wszystkie. Cały proces może stać się desperackim poszukiwaniem strzał, w wyniku czego gra trochę traci swoją pozycję.

Ale jest to ambitna, ponura (w najlepszym tego słowa znaczeniu) gra, która jest zgodna z przekonaniem Paula Normana, że ​​ciągle dodajesz i poprawiasz, dopóki nie pozostanie żadna pamięć. I tak, łucznik naprawdę tańczy, kiedy wygrywasz. OPAKOWANIE: BTFF został przerobiony na Windows w 2004 roku.

BOUNDER

Z pewnością jedna z najbardziej zapamiętanych wycieczek Power Pack , przygoda Gremlina z 1985 roku rzuca cię jak odbijająca się piłka tenisowa i rzuca wyzwanie poruszaniu się po serii coraz bardziej irytujących kursów. Oglądasz tutaj rzeczy z góry, a aby przejść między niebezpiecznymi lukami i uniknąć wszelkiego rodzaju paskudności, główną sztuczką jest uwzględnienie rytmu odbicia piłki. Jest 174 ekranów podzielonych na dziesięć poziomów, każdy z dodatkowym ekranem na końcu – tak dużo, aby dostać się do zębów. Jest to bardzo frustrujące, ale przemyślane boostery, które teleportują cię przez całe sekcje lub pozwalają pozostać w powietrzu, sprawiają, że wracasz. A powrót to dokładnie to, co robi w 2018 r. ( Och, daj spokój – Ed), jak powiedzieliśmy ci wyłącznie w październiku 2017 r. Prawa do gry zostały wykupione przez programistę Essex, Matta Risleya, i wkrótce zostanie ono odesłane ( proszę przestań – Ed) na telefony komórkowe. Wyzwanie polegać będzie na opanowaniu systemu sterowania za pomocą jednego palca na ekranie iPhone’a, ale Matt uważa, że ​​ma to już za sobą. Wystarczy powiedzieć, że jest to wspaniała gra, która sama była warta 1,95 GBP. PAKIET FAKT: Programiści uwielbiali przewijanie w Exed Exes firmy Capcom i wymyślili, jak można to zrobić na zestawie C64 dotyczącym gry.

ROBOCOP 2

W Boże Narodzenie 1990 r. Commodore w Wielkiej Brytanii próbowało pchnąć starszą maszynę C64 jako maszynę do napełniania. To była odpowiedź na wyjątkowo brytyjski problem. C64 miał rywali w Wielkiej Brytanii, takich jak Amstrad CPC i Spectrum, które po prostu nie stanowiły dla nich tak dużego problemu na innych terytoriach. Aby utrzymać komputer w konkurencyjnej cenie, Commodore zawsze dostarczał Brit C64 z zestawem danych C2N. Tanie, jasne, ale za cenę. Gry stały się ograniczone, ładowanie było uciążliwe, a Commodore po prostu nie wykorzystuje swojego potencjału podczas ładowania ze szpul taśmy. Nawet Commodore to przyznawał. Jednak połączenie C64 z dyskiem podwoiłoby cenę urządzenia i przekazało klientom Amstrad. Co robić?

Znanym błędnym rozwiązaniem było popchnięcie portu kasety, który zawsze był na każdym C64, ale był bardzo rzadko używany. Było to częścią dwuczęściowego ataku mającego na celu również walkę z rosnącą popularnością NES i Master System, który sprzedawał około stu banknotów w porównaniu do 150 funtów C64.

W te święta sam C64 przyszedł bez zestawu danych, a w sklepach pojawiła się śmiesznie bezcelowa (i brzydka) wersja bez klawiatury, zwana C64GS.

Ale Wracając do oprogramowania, system jest tak dobry, jak gry, które się na nim pojawiają, aw przypadku C64GS nie było ich wcale tak wiele. Pojawiło się tylko około 28, początkowo wycenionych na szalone 20 GBP +. Zdecydowanie największym zwolennikiem – niektórzy mogliby powiedzieć, że jedną z niewielu firm, których stać na produkcję wózków – był gigant Ocean Software z Manchesteru, a Robocop 2 był jedną z pierwszych wtyczek i odtwarzaczy, które zostały wydane.

Zgodnie z podejściem konsolowym jest to przeróbka wersji NES. Film jest wyjątkowo brutalny, więc zaskoczeniem jest (natychmiastowe) załadowanie go i znalezienie pewnego rodzaju krzykliwej platformówki. Próba sprawienia, by Robocop poczuł się jak stara, wielka maszyna, jest godna podziwu, ale sprawia, że ​​kontrola jest naprawdę trudna, naszym zdaniem, chociaż bezwładność ma swoich fanów. Należy zauważyć, że format Commodore ocenia grę na 90% w tym samym problemie, choć przez lata była bardziej letnia. Taśma w tym miesiącu ma poziom 1, co w połączeniu z recenzją wystarczyło, aby dość długo wysłać ją na szczyt list przebojów C64. Nie jest to najsprytniejsza z przygód, ale na pewno jest kochana. W przypadku Ocean przynajmniej wózki działały – i bez formatu byłoby to cholernie wielozadaniowe. PAKIET FAKT: W rzeczywistości był to w ostatniej chwili zamiennik demo Total Recall .

LOTUS ESPRIT TURBO CHALLENGE

Ta krocząca wersja demonstracyjna otrzymała Gremlin Graphics w zamian za udostępnienie CF pełnej wersji Bounder . Pełna gra pozwala ścigać się jednym z fantazyjnych samochodów w różnych krajobrazach i jest najbardziej znana ze swoich opcji: możesz na przykład zmieniać to, co jest w radiu, a na podzielonym ekranie możesz ścigać się z kolegą (standardowe rzeczy ale obecnie jest to jedyny punkt sprzedaży gry). Niestety ekran nie otwiera się, gdy grasz sam (dolna połowa staje się grafiką warsztatu samochodowego), ale chodziło o grę wieloosobową i na tej podstawie gra uzyskała świetne recenzje. Nie chodzi nawet o to, że można tu grać samemu: demo to tylko rodzaj zapętlonego filmu, pokazującego szybkość i opcje gry, i coś, co wysyłano magów, aby uzyskać wczesne zrzuty ekranu. Odważmy się to powiedzieć, to w gruncie rzeczy takie było początkowo. PAKIET FAKT: Kontynuacja, która pojawiła się na 16-bitach, została faktycznie zaplanowana na C64. Gremlin starał się jednak uczynić go wystarczająco odmiennym na 8-bitowej maszynie i w połączeniu z malejącym rynkiem gra była puszkowana.

PODSUMOWUJĄC

To naprawdę niedorzeczny stosunek jakości do ceny w tym miesiącu, i naprawdę możesz zrozumieć, dlaczego domy oprogramowania zaczęły się trochę obawiać szkód, jakie mogłyby wyrządzić na rynku ukryte taśmy (do tej pory wydawcy i domy oprogramowania zgodziły się ograniczyć liczbę pełne gry na kasetach czasopism). Sama granica na froncie magazynu o wartości 1,95 funta byłaby niesamowita; że stanowi zaledwie jedną czwartą składu, jest oszałamiający. Tutaj jest więcej niż wystarczająco, aby przejść przez święta Bożego Narodzenia. Zastanawiamy się tylko, ile z tych minut, które dzieci marnowały na rozpacz, próbując grać w Lotus Esprit .